|
مهدويت وبررسي نشان هاي ظهور
پي بردم به راز هاي نهفته جهان در گسترش اديان دروغين و.....
سه شنبه 8 فروردين 1391برچسب:, :: 9:21 :: نويسنده : حميد احمدي پس از در گذشت و يا شهادت امام حسن(ع), ماموران خليفه عباسى حركت گسترده اى را آغاز كردند و به جست و جوى فرزند و جانشين آن حضرت پرداختند(1). در هر جا كه احتمال وجود امام زمان(ع) را مى دادند, حضور مى يافتند. هدف آنان از هجوم به منزل امام حسن(ع) و اذيت و آزار بنى هاشم, دستگيرى و قتل فرزند امام حسن(ع) بود. اين پيگيرى خطرى بزرگ براى آينده امامت بود, كه با قد رت و حكمت پروردگار مهدى(ع) از نظرها پنهان گرديد و از خطرها به دور ماند.
(1)(اصول كافى), ج505/1.در آغاز غيبت, ميان علما و دانشمندان اختلاف است. سه نظر در آن وجود دارد: 1. گروهى مانند شيخ مفيد(ره) آغاز غيبت صغرا را از هنگام ولادت حضرت مهدى(ع) به شمار آورده اند(2); زيرا از همان سالهاى آغازين ولادت, آن حضرت غيبت نسبى داشت و شمارى اندك از ياران, وى را مشاهده كردند. بنابراين نظر, دوره غيبت صغرا تقريباً 74 سال مى شود, يعنى از آغاز ولادت, تا پايان سفارت آخرين سفير حضرت. 2. برخى بر آنند كه غيبت صغرا, از سال 260 ه. ق. يعنى سال درگذشت امام حسن(ع) آغاز شد و اين مدت, تا شروع غيبت كبرا, دوران آمادگى شيعيان و اُنس آنان به جدايى از امام زمان(ع) نام گرفت. اين دوران تقريباً هفتاد ساله, غيبت همه جانبه نبود. سفيرانى رابط بين امام ومردم بودند و مردم با واسطه, پرسشهاى دينى و دنيايى خود را از آن حضرت دريافت مى كردند. 3. گروهى آغاز غيبت امام(ع) رااز زمانى مى دانند كه ماموران خليفه به منزل حضرت در سامرا, هجوم آوردند, تا وى را دستگير كنند و آن حضرت در آن هنگام, در سرداب و همان جا, از ديده ها پنهان شد و تاكنون, در آن جا, بدون آب و غذا زندگى مى كند و روزى از آن جا ظهور خواهد كرد. اين داستان چنان شهرت يافته كه وى را (صاحب سرداب) لقب داده اند(3). در پاسخ اين سخنان بايد گفت: در منابع شيعى و كتابهاى اماميه, هيچ نامى از (سرداب) نيست. نويسندگان اهل سنت در نوشته هاى خود بر اين نظر اصرار مى ورزند ومتائسفانه اين مسائله دستاويز حمله نا آگاهانه برخى از آنان به تشيع گرديده است(4). پنداشته اند كه شيعيان در ميانه سرداب, امام خودرا مى جويند و ظهورش را از آن نقطه انتظار مى كشند; از اين روى, تهمتهايى به شيعه زده اند و زحمت مراجعه به منابع شيعى را در اين زمينه به خود نداده اند. البته داستان حمله ماموران معتمد عباسى به منزل امام(ع) و برخورد آنان با آب فراوان و ديدن فردى كه در گوشه اى نشسته و عبادت مى كند و سپس هجوم به طرف وى و ناكام شدن آنان از دستگيرى وى, در برخى از منابع شيعى آمده است, اما در اين نقل, بر فرض صحت سند و دلالت آن: اولاً, از (سرداب) نامى برده نشده است ثانياً, حمله ديگرى كه از ناحيه معتمد صورت گرفته خلاف آن چيزى را كه اهل سنت مى گويند, ثابت مى كند زيرا بنابراين نقل, امام(ع) آن محلّ را ترك كرد و از پيش چشم ماموران گريخت و در نتيجه, در سرداب نيست(5). منشائ خرده گيريهاى نا آگاهانه برخى به شيعه, در اين زمينه, آن است كه شيعيان به بخشى از حرم عسكريين در سامرا, يعنى (سرداب) احترام و توجه خاصى دارند و آن را زيارت مى كنند. خاطره هاى امامان خويش را گرامى مى دارند و آن مكان را مورد عنايت قرار مى دهند. و اين نه به خاطر آن است كه امام زمان(ع) دراين جا مسكن گزيده است و زندگى مى كند, بلكه از آن جهت كه زمانى مركز عبادت و سكونت چند تن از امامان راستين تشيع بوده است. و ما حب الديار شقفن قلبى ولكن حبّ من سكن الديار گذشته از اين, بر اساس احاديث فراوانى كه در منابع شيعى وجود دارد, شيعيان بر اين باورند كه امام زمان(ع) در ميان مردم در رفت و آمد است و در مراسم حج و مانند آن شركت مى جويد و مانند يوسف كه برادرانش را مى شناخت وآنان وى را نمى شناختند, دوستان خويش را مى شناسد و...(6) بنابراين, داستان غيبت حضرت مهدى(ع) در سرداب سامرا و زندگى كردن حضرت در آن مكان, بهتان و دروغى بيش نيست و هيچ يك از بزرگان شيعه, چنين باورى نداشته و ندارند. (2) (ارشاد), مفيد, ج340/2. (3) (اتفاق در مهدى موعود), سيد اكبر قرشى62/ـ 111. (4) (منتخب الائثر فى الائمام الثانى عشر), صافى گلپايگانى 372/, داورى, قم. (5) (كتاب الغيبة), شيخ طوسى;248/ (بحار) ج51/52. (6) (كتاب الغيبة), شيخ طوسى164/ . سه شنبه 8 فروردين 1391برچسب:, :: 9:20 :: نويسنده : حميد احمدي يكى از مهم ترين ابعاد فعاليت هاى امام يازدهم (ع) آماده سازى جامعه شيعه براى غيبت آخرين حجت حق، حضرت بقية الله الاعظم (ع) است .
اين جهت، از زمان امام هادى (ع) به طور عملى شروع گرديد. زيرا قسمت زيادى از عمر امام هادى وعسكرى (ع) در زندان وتحت مراقبت مى گذشت وارتباط وملاقات مسلمين وشيعيان با آن بزرگواران ميسر نبود . واين خود شايد لطفى باطنى از جانب حق بود كه شيعيان ومسلمانان به تدريج با غيبت حجت خدا ونديدن او انس بگيرند ويك باره دراثرغيبت كلى امام وحشت نكنند ودين خود را حفظ نمايند . علاوه بر اين امام عسكرى (ع) تنها به عده اى خاص وقليل از شيعيان ويا عده اى كم از ديگران به منظور اتمام حجت، فرزند خود امام مهدى (ع) را نشان مى دادند. قسمت مهمى از اين امر را امام (ع) با احاديث و فرمايش ها و نامه هاى خود محقق مى فرمود. ازآن جا كه بيان تفصيلى اين مطلب مجال وسيعى مى خواهد در اين جا به ذكر يك نامه از حضرت عسكرى (ع) دراين زمينه اكتفا مى كنيم. اين نامه را حضرت به ابوالحسن على بن الحسين بن بابويه قمى مرقوم فرمودند: بر تو باد به صبر وانتظار فرج، چرا كه پيامبر خدا(ص) فرمود: برترين اعمال امت من انتظار فرج است. پيوسته شيعيان ما در غم و اندوه خواهند بود تا فرزندم (مهدى) ظاهر شود. همو كه پيامبر خدا وعده فرموده که زمين را پرازعدل و داد خواهد كرد، همانگونه كه پر از ظلم و جور شده باشد. اى شيخ بزرگوار من خود صبركن وتمام شيعيان مرا نيز امر به صبر در برابر سختى ها، مبارزات، شهادت ها و ساير مشكلات در راه خدا بنما چرا كه زمين از آن خداست و حكومت آن را به بندگانى كه خود بخواهد، خواهد داد وعاقبت از آن تقوى پيشگان است. سلام بر تو وهمه شيعيان باد... (1) اين پيام امام يازدهم حضرت عسكرى (ع) به همه ماست: صبر وانتظار فرج صبر در مقابل ناملايمات وسختى هاى دوران غيبت و ا نتظار فرج امام عصر(ع)(2) 2. نشريه موعود، شماره20 ص 14. صفحه قبل 1 صفحه بعد درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
